Vlaamse landbouwers moeten niet weten van een houten paard als cadeau, pak de echte knelpunten aan
Een pachtwet hoort te kaderen binnen een doordacht gronden- en voedselbeleid. Een stabiel grondenbeleid komt namelijk de gehele samenleving ten goede, niet alleen de landbouwsector. De vernieuwde Vlaamse pachtwet is geen van dat en laat de huidige knelpunten links liggen. Wat nu voorligt is een welkom geschenk voor diegene die boeren als ongewenste grondbezetters aanschouwen. Een andere conclusie kan je moeilijk maken. De grondtoegang voor landbouwers wordt gewoonweg ferm beknot en ook als zittende pachter kom je op de wip te zitten. Het voorkooprecht wordt een wassen neus. Onzekere tijden lonken voor pachtend Vlaanderen en de Vlaamse voedselproductie! De oude pachtwet was voor verbetering vatbaar, tot zover was iedereen het wel eens. De aanpassing naar vennootschappen, een betere regeling voor openbare verpachtingen (als die er ooit nog zullen zijn), een anti-misbruikregeling, zijn logisch en in de juiste tijdsgeest. Maar wie dacht dat de beleidsmakers op hetzelfde elan verder gingen gaan en nu werk gingen maken van een Vlaams grondenbeleid, gericht op een toekomstbestendige en duurzame voedselproductie die komt van een koude kermis thuis. De toegang tot grond wordt de landbouwer steeds meer ontzegt en het nieuwe pachtdecreet bestendigt deze trend ontegensprekelijk.Lees het volledige bericht door te klikken op 'download PDF'.