Weg uit de stikstofcrisis, het kan

Als tweeënhalf jaar stikstofcrisis in Vlaanderen iets duidelijk maakt, dan is het wel dat er eigenlijk geen samenhangende en onbetwistbare stikstofcijfers bestaan. Politici rollen de rode loper uit voor de industrie en het grote geld, ten koste van hun platteland. In deze keuze betaalt de voedselproducent de volle prijs. Eén klein feitje wordt wel steeds verzwegen: neem alle landbouw weg uit Vlaanderen en ze hebben nog steeds een stikstofprobleem. Foute cijfers en aannames, gebaseerd op die foute cijfers en ingebracht in even mank draaiende computermodellen, als basis gebruiken voor zo een ingrijpend beleid als het stikstofbeleid zorgen voor ergernis en onbegrip bij onze Vlaamse veehouders. De onterecht aan landbouw toegewezen bijdrage aan stikstofemissies en -deposities maakt de pil nog bitterder, ze is zelf helemaal niet door te slikken. De Vlaamse Overheid moet anders gaan meten. Anders, dat is door op veel meer dan de huidige meetplaatsen te meten en ook door systematisch isotopenanalyses toe te passen op neerdwarrellende stikstofpartikels nabij en in natuurgebieden. Alleen zo kan correct de bron van de stikstofdepositie toegewezen worden en komt de landbouw ongetwijfeld in een andere positie ten opzichte van de industriële uitstoters van stikstof. Tijd om te schakelen, en snel! In afwachting daarvan moeten onze beleidsmakers ervoor zorgen dat de ganse veehouderij niet op apegapen blijft liggen en moeten ze zonder veel poeha en theatraal gedoe lopende vergunningen respecteren zonder beperking door aannames en foute impactanalyses of subjectief becommentarieerde passende beoordelingen.